1. Joop Bergsma - B. Scholten.						2. Wim van Dongen - Lianne van Ampting
De laatste zet van zwart was 17-21. In de partij kwam						In de partij volgde 34-29 x x x 24 44-40 17-21 40-34 21-26.
47-41 21-26 37-32 x x 11-17 41-37 7-11 34-29. In de						34-29 ontwikkelt korte vleugel, anders niet goed omdat je
diagramstand is beter 37-32 en als 21-26 dan kan je met						zwarts lange vleugel ontwikkelt. En dan zet je je korte
34-29 op dezelfde stand met 46 op 47 aansturen en doet						vleugel weer vol. 45 is centraler, olympiek komt even snel.
zwart dat niet dan 46-41-37.
3. Stand die Ben vaker op het bord krijgt en wat dus zijn
openingstheorie is. De keuze is ook een kwestie van smaak
(terugslaan kan een zwakke schijf oplossen en de stand mooi
maken, maar ik denk toch dat sterke spelers in het algemeen
vooruit zullen slaan, dat is actiever. Dat terugslaan gaat niet
specifiek om deze stand. Ook bij Rein viel het me erg op.
4. Bert Foppen - Ben Kuiphuis.
In deze stand moet de halve hekstelling worden overwogen.
Ook al zou zwart reden hebben om het niet te doen, voor
mij onbegrijpelijk dat Foppen het toelaat.
Vervolg: 10-14 44-40 4-10 50-44 18-23 29x18 12x23.
Risico dat 4 gaat hangen. 50-44 is niet echt een
beslissing die je hebt afgewacht. Als je dan met 18-23
opbouwt kan je 4 beter laten staan. In de partij krijgt Ben
nu problemen op zijn lange vleugel en vlucht naar 35
na dreigende LVO. 35-30 20-24 30-25 15-20 40-34
10-15 44-40 24-30 32-28 x x 28 30-35.
						6. Een stand van Ben Kuiphuis uit een iets oudere partij,
						met een thema waar mijn aandacht in oudere partijen
						wat op viel en waar ik nadien geen recent voorbeeld van
						heb gevonden maar dat ik wel wilde meenemen. Ik denk
						van mijzelf dat ik iemand ben die bijna nooit voor de
						ruil 37-31 kiest, dus mijn smaak kan ook meespelen.
						36-31 is beter. Je stand is sterk genoeg en mede door
						schijf 25 heeft zwart niet snel druk op 27. En schijf 47
						is er ook nog voor noodgevallen. 37-32 maakt je
						middenpiramide tenminste tijdelijk kapot en je krijgt
						het risico dat schijf 36 vervelend wordt.
						Over de subvraag: uiteraard naar voren slaan.
5. P. Vink - Sammy Brijobhokun
2-7 47-41 7-11. Schijf 1 staat echter mooier (centrale) op 2.Merk ook de breuk in de stand van 2 rijen op.
Het is een thema dat je ook vaak in partijen van Amriet ziet en het is ook wel een beetje een kwestie van smaak, alleen
voor mijn gevoel ben ik ook een speler die gemakkelijker voor 2 kiest dan voor 1, maar hier zou ik dat zeker niet doen.
						2. Joop Bergsma - Eric Sanders
						Geen enkele reden om het gespeelde 47-41 boven 41-46
						te prefereren. Er is geen serieuze dreiging dat zwart op
						26 komt in deze open stand.
						3. Henk Mahboeb - Tom van Baaren
						Henk heeft in het voorgaande deel van de partij de rand
						bezet met een klaverblaadje en schijf 24 een paar keer
						aangevallen. Dat kan actief zijn, wanneer je dat met een
						plan doet, maar als je het zomaar doet dan dreigt het
						klaverblad een verzameling zwakke randschijven te
						worden en helpt de aanval op 24 zwart zijn lange vleugel
						te ontwikkelen. Als zwart zijn plan tegen 24 had
						doorgezet was het een modelpartij geweest, maar
						hier mist hij wel zijn moment en komt in nadelig
						klassiek door de tempi die het klaverblad draagt en
						omdat de tegenstander nog de olympiek kan opbouwen
						en hij niet.
1. Maarten Wichgers - Robert Sall.						5. Jan Beeke - Sander Neutel
1-6 47-42 19-23 28x19 14x23 33-28 9-14 28x19 14x23						Ik weet niet precies waarom, maar terugslaan is beter.
Door de zet 1-6 zet je een extra schijf tegenover het witte						Ik denk dat het iets te maken heeft met de schijven-
kanon, dat daardoor sterker wordt. Op een LVO via 12-17						verdeling of de controle over de zwarte lange vleugel.
hoef je wegens dammetjes op 1 ook niet te rekenen.						Jan van Dijk sloeg tegen mij terug om niet te ver naar
Ook was het geen wachtzet om wit zich te laten verklaren,						voren te komen zo vroeg in de partij, zo zei hij na afloop.
als 47-42 al een concessie is dan is 1-6 een veel grotere.						Ik heb ooit 33-29 19-23 bekeken en in een soortgelijke
Algemeen verhaal Olympiek refereer aan partij tegen						stand werd zeer incidenteel teruggeslagen, alleen door
Merkus (wel liet die keuzes) en Ben tegen Wamel.						erg sterke spelers. Zelf heb ik deze stand (33-29 19-23
						of 32-28 16-21) inmiddels al tegen behoorlijk wat topspelers
						gespeeld (vooral met sneldammen). Ik weet dat Pim Meurs,
						Roel Boomstra, Alexander Georgiev en Kees Thijssen
						tegen me achteruit sloegen en Alexander Getmanski vooruit.
						(Anecdotes: hyperventileren en Meurs goede zet maar weet
						niet waarom.)
4. Erwin Jochemsen - Rein Bergsma
9-14 39-33 4-9. Opbouw vanuit 5 was logischer. De
enige reden voor 9-14 die ik kan verzinnen is het
verhinderen van 38-33, maar dat lijkt me geen serieuze
reden.
						6. Leo Steijntjes - Arie van Diggele
						37-31 4-9 en dan een forcing met 31-27 die ook werkt met
						36 op 37. Mijn eerste indruk is dat 36-31 positioneel beter
						was (behoud middenpiramide, achterblijven schijf 16), maar
						na 18-22 is de stand niet helemaal duidelijk. De computer
						vind 36-31 geloof ik wel beter, maar ik kan me voorstellen
						dat Leo niet kon berekenen wat Truus wel kan. Overigens
						vindt de computer 30-25 sterker dan zowel 36-31 als 37-31.